به نظرمن احترام از مهمترین و اساسی ترین حقوق انسانی است . این حق طبیعی و نیاز هر انسان است که با احترام با وی رفتار شود. شاید احترام در برخوردها و روابط اجتماعی بیشتر معنا داشته باشد و ما یادمان می رود که در روابط نزدیک و خانوادگی هم باید این احترام حفظ شود . بسیاری اوقات در شرایط عصبانیت و ناراحتی ممکن است برخوردی که با نزدیکانمان می کنیم به دور از احترام باشد اما به چند علت در برخی روابط فرد به خودش این اجازه را می دهد که با نزدیکانش بدور از احترام رفتار کند
– گاهی اینگونه توجیه می شود که او میداند که من در هر حال دوستش دارم و الان فقط عصبانی بوده ام
– گاهی با توجه به تفکرات مالکیت طلبانه ای که نسبت به اطرافیان در ذهنیت فرد وجود دارد اصلا به حقوق طرف مقابل در یک رابطه فکر نمی شود
– گاهی خیلی ساده فقط فکر میکنیم که این ما هستیم که بهتر می فهمیم و بدون در نظر گرفتن زاویه دید طرف مقابل احساس میکنیم به هر صورت حتی با خشم و توهین و تحقیر باید به دیگران بفهمانیم که آنها اشتباه می کنند و ما درست می گوییم.
این بی احترامی در این روابط نزدیک و خانوادگی باعث میشه که افراد با وجود کنار هم بودن احساس شادی و امنیت در کنار همدیگر نکنند و بلکه احساس تنهایی و درک نشدن و دلشکستگی کنند .
رابطه ای که در آن احترام دو طرفه وجود نداشته باشه بسته به نوع رابطه یا محکوم به شکست و پایان است و یا در صورت ادامه یک رابطه سالم و بر اساس حقوق انسانی نخواهد بود .
بسیاری از اختلافات بین همسران از عدم رعایت احترام طرف مقابل شروع می شود و ماجرا ادامه پیدا میکند و شکل زشت تری به خود می گیرد . همسرانی که خیلی راحت جلوی فرزندان ، خانواده های یکدیگر و غریبه ها و حتی در خلوت خود همسر خود را مورد تمسخر و اهانت قرار دهند بدانند که خود پایه گذار یک اختلاف عمیق شده اند و باعث شده اند که رابطه به سراشیبی خود برود
والدینی که با احترام با فرزندان خود برخورد نمی کنند در تربیت و شخصیت سازی فرزند خود دچار اشتباه شگرفی می شوند و اعتماد به نفس ، احساس لیاقت و کارآیی را از فرزند خود گرفته و آن را با احساس حقارت و خشم جایگزین کرده اند
فرزندانی که با والدین خود با احترام رفتار نمی کنند موجب دل شکستگی و افسردگی و دلخوری والدین خود می شوند .
نظر شما در مورد نقش احترام در یک رابطه چیست ؟