ایـران : مردمان خــداباور با آرمان‌های سکــــولار

از زمان انتخابات سال گذشته که مردم با هر اعتقاد و مرامی در کنار یکدیگر فریاد آزادی‌خواهی سر‌‌دادند و خواستار احترام به انسانیت، فارغ از هر گونه تقسیم بندی خودی و غیرخودی شدند، افرادی سعی داشته اند اینگونه القا کند که جامعه ایران یک جامعه مذهبی است که خواستار حکومت دینی است و بدینگونه تلاش کرده‌اند تا خواسته های مردم را در حد سهم خواهی جناحی خود تقلیل دهند.
اما واقعیت این است که اکثریت جامعه ما نه مذهبی بلکه خداباور هستند. از دیرباز مردم ما از اقوام ، ادیان و عقاید مختلف با احترام به تکثرگرایی زندگی مسالمت آمیزی را در کنار یکدیگر داشته اند، چرا که آنکه خداباور است می داند همان خدایی که آفریننده اوست، آفریدگار دیگری هم هست پس با احترام به همه انسانها، در واقع آفرینش و پروردگار را ارج می نهد و ستایش می‌کند.
توده مردم ما باور قلبی به آفریدگار دارند اما الزاما دین باور و یا پای بند دستورات و شعایر مذهبی نیستند و آن عده از هم میهنانمان هم که پای بند مذهب هستند گوناگونی زیادی دارند و دستورات مذهبی را از اندک تا شدید پیروی و اجرا می‌کنند. اما برای همه آنان مذهب طریقی است شخصی برای ارتباط با خالق هستی و دست آویزی است برای رسیدن به صلح و آرامش در زندگی.
تنها کسانی که خواهان کنترل مذهب بر جامعه و سیاست هستند آن عده ای هستند که از طریق آن قدرت و منافع مالی حاصل می‌کنند و در واقع مذهب برایشان وسیله ای برای رسیدن به خواسته های قدرت طلبانه و منفعت طلبانه است که زیر لوای شعارهای رنگارنگ و عوام فریبانه پنهان می‌کنند.
مهمترین خواسته مردم ما همیشه احترام به انسانیت و پذیرش گوناگونی اندیشه ها و عدم تبعیض و تمایز بوده‌است کما اینکه در تمام ضرب المثل ها و سخنان نغزی که در باور توده مردم جایگاه ویژه‌ای دارند بر احترام به انسان و پذیرش پلورالیسم و آرمانهای سکولار در جامعه تاکید شده است.
می بخور ، منبر بسوزان ،آتش اندر خرقه زن، ساکن میخانه باش ، مردم آزاری نکن

فــراخـــوان بــرای مقــابلــه با حیــــوان آزاری

«بزرگی یک ملت و پیشرفت اخلاقیات آنان را از روی رفتاری که با حیوانات دارند می توان قضاوت نمود» مهاتما گاندی (1)

اگر بدنبال تغییر و بهبود شرایط کشورمان هستیم ، یکی از کارهایی که باید به صورت جدی به آن بیندیشیم ارتقا رفتارهای فرهنگی است. نمی‌توان رفتارهای ضدفرهنگی وغیراخلاقی را پیشه خود قرار داد و داعیه‌ی حرکت به سوی پیشرفت‌های مدنی داشت.
یکی از رفتارهایی که متاسفانه در مملکت مان به طور شایعی می‌بینیم حیوان‌آزاری و حتی شکنجه های عجیب و غریب حیوانات است. گربه ها و سگ های دم بریده ، شل ، کور و… شاهد این ماجرا است و البته آنهایی که در آتش و یا قیر داغ و … سوزانده و یا تا حد مرگ شکنجه شده اند.
چقدر شاهد بوده اید که هر جا که حیوانی بوده ، دستی هم برای پراندن سنگ به او بوده است و حتما توله یوزپلنگ های نایاب ایرانی را هم به یاد دارید که قربانی این خشونت و نادانی شدند.

حیوانات هم مانند ما احساس درد و ترس دارند اما آنها قربانی‌های بی‌پناهی هستند به خاطر اینکه نمی‌توانند آنچه را که بر آنها می گذرد بیان کنند.
کسی که مرتکب رفتار خشونت آمیز و آزار حیوانات می شود ممکن است دچار مشکلات جدی روحی و رفتاری باشد که می‌تواند بعدها همین رفتارهای خشونت آمیز را متوجه افراد جامعه هم بکند ، بنابراین چنین فردی باید مورد توجه و راهنمایی قرار گیرد. آموزش در مورد رعایت حقوق حیوانات و ناشایسته دانستن عمومی چنین رفتارهای خشونت آمیزی نسبت به حیوانات می‌تواند در کاهش رفتارهای این چنینی و بزه آمیز تاثیر داشته و گام مهمی در جهت یک جامعه مدنی پیشرفته باشد.
همانگونه که آلبرت شوایتزر گفته است تا زمانی که دلسوزی و مهربانی خود را به تمام موجودات زنده گسترش ندهیم ، بشریت صلح و آرامش را نخواهد یافت.(2)

اینجا از همه دوستان وبلاگ‌نویس و همه کسانی که در جامعه اینترنتی فعال هستند و تمام عزیزانی که خواننده این نوشته هستند دعوت می‌کنم با این فراخوان همراه شوند . در این مورد بنویسند و راهکار و پیشنهادهای خود را ارائه دهند که چگونه می‌توان آگاهی نسبت به این موضوع را در سطح جامعه بالا برد و هر کدام چگونه می‌توانیم در هر شغل و مسوولیتی که هستیم نسبت به اینگونه رفتارها واکنش نشان دهیم و بکوشیم آگاهی اطرافیانمان بخصوص کودکان را نسبت به حقوق حیوانات بالا ببریم . از دوستان زیر هم دعوت می کنم در این مورد بنویسند و دوستان دیگر را هم دعوت کنند

لونا ، یوزپلنگ ، ورتیگونه ، اولاد ، ابلیس ، ایران مهر ، عرفان ، بیداد ، زیتون ، هیومن بینگ ، فابیان ، فیضیه ، آرتاهرمس ، شاتوت ، آریوبرزن، ، مجنون ، نیما نیلیان ، خیابان بهشت ، هیچ و…..

——————————————————————————————————————–
پانویس
1-The greatness of a nation and its moral progress can be judged by the way its animals are treated

2-Until we extend our circle of compassion to all living things, humanity will not find peace