زن و شوهر جوان با چهره هایی خسته و کم رمق با فرزند ده ساله خود وارد شدند و روی صندلی نشستند. مرد شروع به صحبت کرد از اینکه پسرشان از حدود دو سال قبل مبتلا به دیابت نوع اول شده و از آن زمان تحت درمان با انسولین است. تاکید کرد که تمام سعی خود را کرده اند که قند خون فرزندشان به نحو احسن کنترل باشد. مادر با افتخار گفت در طی این مدت همیشه قند خونش کاملا در حد طبیعی بوده و ما همیشه مواظب بودیم که به هیچ عنوان از میزان کاملا طبیعی خارج نشود چون می خواستیم که دیابت روی سلامتی اش اصلا تاثیری نگذارد.
چهره غمگین و شانه های افتاده پسرک اما حکایت دیگری داشت ضمن اینکه الان به درخواست مربیان مدرسه و پافشاری مادربزرگ و دیگر اعضای خانواده اینجا بودند.
پرسش در مورد مقدار و نوع انسولین و نحوه کنترل و پزشک معالج وی مشخص کرد که به غیر از ماههای اول که بیماری شناخته شده بوده تحت کنترل پزشکی نبوده است و با توجه به اینکه پدر و مادر هر دو تحصیل کرده بوده اند منابع متعددی را مطالعه کرده و به گمان خود شناخت بسیار زیادی در مورد بیماری دیابت بدست آورده بودند.
در اینجا مادر دفترچه محتوی جداول قند خون فرزندش را جلوی من گذاشت . آنچه که در دفترچه بود حیرت انگیز بود.در طول هر شبانه روز قند خون بچه بین 10 تا 15 بار با گلوکومتر چک شده بود حتی نیمه شب ها و این قضیه دقیقا در طی این مدت 18 ماه ادامه داشته است .
با تعجب به آنها گفتم یعنی شما روزی بیش تر از ده بار قند خون بچه را چک میکنید و حتی شبها وقتی بچه خواب است سه یا چهار بار سوزن به نوک انگشتش میزنید؟!
گفتند : خوب بله ، ما میخواهیم همه چیز درست و خوب باشه.
گفتم :یعنی شما فکر میکنید الان این کاری که کردید درست و خوب بوده ؟
با تردید یکدیگر را نگاه کردند و گفتند : یعنی نبوده ؟ چرا اینطور می گویید؟!
در حالی که کودک را به همراه پرستار روانه اتاق انتظار می کردم به او گفتم که بعدا با او هم گفتگو خواهم کرد ، آنگاه به والدین گفتم شما می خواهید قند خون کودک خود را در حد بسیار ایده آل مثل افراد طبیعی کنترل کنید اما متوجه نیستید که با هر بار سوزنی که به نوک انگشت او میزنید به او می گویید که با کودکان دیگر فرق دارد.
شما آنقدر روی کنترل قند خون تمرکز کرده اید که فراموش کرده اید که این کنترل قند خون برای داشتن سلامتی و یک زندگی خوب است .او قرار است که سلامت باشد برای اینکه از زندگی لذت ببرد در کنار پدر و مادرش و دوستانش اما آیا الان او و شما از زندگی لذت می برید؟ شما با بوجود آوردن یک شرایط ناسالم و غیرطبیعی آسایش و امنیت و خواب راحت را بر خود و کودک خود حرام کرده اید.
ناگهان هر دو شروع کردند به صحبت در مورد اینکه در طی این مدت هیچگاه فراغ خاطر نداشته اند و همیشه نگرانی و بیخوابی مانع از این شده است که بتوانند در طول روز انرژی و نشاط کافی برای فعالیت های روزمره و کارهای موظف خود داشته باشند اما فکر میکردند که وظیفه دارند که برای فرزندشان بهترین کار را انجام دهند
گفتم موضوع این است که این بهترین کار که نیست هیچ شاید یکی از بدترین کارهایی باشد که شما در حق فرزند خود انجام میدهید. شما ممکن است قند خون کودک خود را به میزان طبیعی کنترل کرده باشید ولی به قیمت اینکه بسیاری چیزهای طبیعی دیگر را از او سلب کرده اید.به یاد داشته باشید که هدف کلی زندگی سالم ، شاد و طبیعی است.
رهــــــرو زنـــــدگـــــی 
